Getuigenis IV

Dag allemaal

Graag zou ik jullie wat willen vertellen over hoe ik mijn roeping heb ontdekt. Maar laat ik me eerst even voorstellen.

Mijn naam is Lisa en ik ben 23 jaar en novice bij de Zusters van Liefde in Kortemark.

Ik ben afkomstig uit Eeklo (Oost-Vlaanderen) en kom uit een gezin met 4 kinderen. Van thuis uit ben ik niet praktiserend Katholiek opgevoed. Ik stond redelijk ver van het geloof af als ik op het internaat aankwam bij de zusters. Sommige vroegen zich af: ‘Waarom kom je hier naar school, zo ver van je ouders?’ Wel daar is een eenvoudige reden voor. In het begin van het Secundair Onderwijs ben ik zwaar gepest geweest en daardoor wou en kon ik daar niet meer naar school gaan. Voor mijn tweede middelbaar kwam ik dus op een andere school terecht maar ik kon er de richting Verzorging niet volgen. Dus gingen we op zoek naar een andere school en op een dag kwam mijn mama een familielid tegen die vertelde dat haar dochter op het internaat zat bij de Zusters van Liefde in Kortemark. Dus ging ik samen met mijn ouders een kijkje nemen tijdens de opendeurdag. Uiteindelijk heb ik mij dan ook ingeschreven omdat de tijd drong. Ik wist niet aan wat ik begon. Ik zag voor de eerste keer zusters in habijt en om eerlijk te zijn dat heeft toch iets gedaan met mij. Het is Gods voorzienigheid.

Een nieuw schooljaar, een nieuwe start. In de loop van het schooljaar maakte ik kennis met de gebedsgroep “de Bron”. Een vriendin vertelde erover en ik was nieuwsgierig en geïnteresseerd in wat ze daar allemaal deden zodat ik met haar meegegaan ben. Sinds die keer ben ik blijven gaan. Daar heb ik allerlei nieuwe dingen over het geloof ontdekt en zo nam Jezus meer en meer een plaats in mijn hart; bij Hem zijn voelde goed.

Zo is die band beetje bij beetje gegroeid en het verlangen om bij Hem te zijn werd groter; ondertussen ging ik gewoon verder naar school. Nietsvermoedend van mijn roeping kwam ik verschillende keren naar meeleefdagen in het klooster, nam deel aan de Wereldjongerendagen …. Ik weet niet hoe ik het precies moet beschrijven maar het was alsof Jezus mij een bepaalde weg wou wijzen, en die juiste weg vinden was niet zo makkelijk.

Ik voelde zo een innerlijke drang om meer in het klooster te zijn. Dan kwam natuurlijk de vraag: ‘Zou het echt Gods roepstem zijn?’  Uiteindelijk na lang nadenken en gebed wist ik dat Hij mij riep. Na een tijdje heb ik al deze gedachten ter sprake gebracht, bij een zuster en later ook bij een priester, omdat ik er niet echt raad mee wist. Vanaf dat moment stond het vast: ‘God roept mij om hier te zijn, hier in het klooster van de Zusters van Liefde van Kortemark.’

Hadden mijn ouders het makkelijk met de keuze die ik maakte? Niet helemaal maar ze hebben mijn keuze toch aanvaard omdat ze wisten dat mijn geluk daarin lag.

In 2013 ben ik afgestudeerd als Zorgkundige en daarna ben ik nog een jaar gaan werken in een woon- en zorgcentrum. Op 21 November (Opdracht van Maria in de tempel) 2014 ben ik ingetreden in het klooster. Ik ben vandaag nog altijd zeker van de keuze die ik toen gemaakt heb.

Voor ik mijn roeping ontdekte had ik dus al een hele weg afgelegd. Gods wegen zijn wonderbaar. Ik dank God dat ik hier mag zijn.